Wydawnictwo Bernardinum

Początki wydawnictwa Bernardinum sięgają drugiej połowy XIX wieku, kiedy w 1820 roku powstała pierwsza drukarnia w Pelplinie. Oficyna funkcjonowała aż do 1939 roku, jednak na czas II wojny światowej jej działalność została zawieszona. Pelpliński ośrodek wydawniczy po wznowieniu związany był głównie z działalnością Kurii Biskupiej oraz Seminarium Duchownego. W wyniku ich działań, które zresztą z różnym natężeniem trwają do dziś, w 1993 roku powstało Wydawnictwo Wyższego Seminarium Duchownego "Bernardinum" (w ramach kontynuacji pracy Zakładu Małej Poligrafii).

Początkowo instytucja zajmowała się wydawaniem podręczników dla seminarium oraz lektur pomocniczych. Wraz z rozwojem drukarni, ich oferta zaczęła obejmować również czasopisma, takie jak "Gitara i bas", "List do Pani", "Muzyczna gazeta reklamowa", "Spojrzenia" oraz roczniki naukowe, takie jak: "Studia Pelplińskie".

Obecnie oficyna funkcjonuje jako hybryda Wydawnictwa Diecezjalnego i Bernardinum, które połączono z początkiem 1998 roku - czyli Wydawnictwem Diecezji Pelpińskiej Bernardinum. Oficyna ma do swojej dyspozycji nowoczesny park maszynowy oraz zespół doświadczonych pracowników.

Organizacja postawiła przed sobą ambitny i wzniosły cel, jakim jest wspieranie kultury narodowej oraz popularyzacja nauki Kościoła, poprzez zapewnienie czytelnikom literatury wysokich lotów, takiej jak chociażby książki Wojciecha Cejrowskiego ("Gringo wśród dzikich plemion", "Wyspa na prerii") bądź Karola Olgierda Borchardta ("Kolebka nawigatorów", "Znaczy Kapitan").